حالتِ سوّم شخص مفرد،فعل ماضی

                                                                                                                                                                

سوّم شخص مفرد؛ فعل ماضی.

حالتی است که در آن انجام کار را به شخصی که {غایب} است؛ نسبت می دهیم.

منظور از غایب یعنی کسی که کنار ما حضور نداشته باشد و ما درباره (او ) صحبت  می کنیم. مانند:         او رفت   « هوَ ذَهَبَ ، هیَ ذَهَبَتْ »