دوّم شخص جمع
در این حالت انجام دادن یک کار را به کسانی که حاضرند(دو یا چند نفر) و ما با آنها صحبت می کنیم، نسبت می دهیم. مانند:
شما رفتیــــــــد= أنْتـُما ذَهَبْتُما ، أنْتـُما ذَهَبْتُما ، أنْتـُم ذَهَبْتُم ، أنْتُنَّ ذَهَبْتُنَّ.
دوّم شخص جمع
در این حالت انجام دادن یک کار را به کسانی که حاضرند(دو یا چند نفر) و ما با آنها صحبت می کنیم، نسبت می دهیم. مانند:
شما رفتیــــــــد= أنْتـُما ذَهَبْتُما ، أنْتـُما ذَهَبْتُما ، أنْتـُم ذَهَبْتُم ، أنْتُنَّ ذَهَبْتُنَّ.
اوّل شخص جمع:
این فعلی است که گویندگان(دو یا چند گوینده)با آن انجام دادن کاری را بهخودشان نسبت می دهند. مانند:
ما رفتــیم = نَحْنُ ذَهَبْنـــــا
این حالت از فعل در عربی نامش « متکلم مَعَ الْغَیر » است.
«متکلم=گوینده»،«مَعَ =با»،«الغَیر =دیگری»:گوینده بیش از یکی است(دو یا چند گوینده)
+ فعل مثبت؛ فعلی است که بر انجام شدن کاری دلالت می کند.
مانند:( آن دانش آموز درسش را نوشت )
ــ فعل منفی؛ فعلی است که بر انجام نشدن کاری دلالت می کند.
مانند:( آن دانش آموز درسش را ننوشت)
روش منفی کردن فعل های فارسی و عربی
سوّم شخص مفرد؛ فعل ماضی.
حالتی است که در آن انجام کار را به شخصی که {غایب} است؛ نسبت می دهیم.
منظور از غایب یعنی کسی که کنار ما حضور نداشته باشد و ما درباره (او ) صحبت می کنیم. مانند: او رفت « هوَ ذَهَبَ ، هیَ ذَهَبَتْ »